کران انرژی

تفاوت ماهیتی واحدهای تک جذبی و دو جذبی اسید سولفوریک بر عبور مجدد گاز خروجی از برج جذب از یک یا دو بستر کاتالیستی و تبدیل باقیمانده گاز SO2 استوار است. استفاده از انرژی تولید شده در هر بستر کاتالیست پنتااکسید وانادیم جهت بازگرمایش گاز برگشتی خروجی از برج جذب میانی نیاز به محاسبات ویژه ای دارد که فاکتور تجربه را نیز مهم میکند و بر همین اساس طراحی واحدهای دو جذبی اسید سولفوریک و کنترل دماهای نقاط مختلف فرآیند حساسیت ویژه ای دارد و نسبت به واحدهای تک جذبی اسید سولفوریک پیچیده تر است. 

در واحدهای تک جذبی اسید سولفوریک، گاز خروجی از برج جذب یا مستقیماً وارد اتمسفر شده که آلایندگی بالای محیط زیستی به همراه دارد و یا باید وارد یک اسکرابر تصفیه گاز SO2 شود که هزینه عملیاتی بالایی دارد. ولی در واحدهای دو جذبی اسید سولفوریک ( Double Absorptiion ) گاز خروجی از برج جذب میانی مجدداً تا دمای حدود 430 درجه سلسیوس گرم شده و از یک یا دو بستر کاتالیست مجدداً عبور میکند و به گاز SO3 تبدیل میگردد. هدف از اینکار تبدیل بقیمانده گاز SO2 به گاز SO3  و در نهایت راندمان تولید اسید سولفوریک بیشتر در جرم ثابت گوگرد مصرفی و همچنین آلایندگی بسیار پایین تر است. واحدهای تک جذبی اسید سولفوریک حداکثر 97 تا 98 درصد گاز را میتوانند تبدیل نموده و در نتیجه در حدود 3000 تا 4000 ppm آلایندگی دارند، در حالیکه واحدهای دوجذبی اسید سولفوریک قادر به تبدیل 99.9 درصد گاز SO2  بوده و در نتیجه کمتر از 300 ppm آلایندگی دارند. 

فرآوری مدرن صنعتی در اغلب زمانها شامل نوعی از اختلاط است و همواره انجام فرآیند اختلاط با کیفیت مطلوب و در مدت زمان مناسب که مقرون به صرفه باشد ، بسیار ضروری است. این نوشتار سعی در معرفی نوعی ویژه از میکسرهای اختلاط دارد که دستیابی به زمان پایین اختلاط و هموژناسیون فوق العاده محصول را تسهیل مینماید. 

میکسرهای برشی دوربالا که به پمپ هموژنایزر نیز معروف هستند مزیتهای بسیاری نسبت به سایر انواع میکسرها دارند که سبب توسعه این نوع از میکسرها در سطح بین المللی شده است. آنچه که این نوع میکسرها را از انواع دیگر متمایز میکند، ایجاد برش شدید و چرخه کوتاه فرآیند اختلاط و کیفیت محصول خروجی است.